Final score

เพิ่งดูหนังเรื่อง "Final score 365 วันตามติดชีวิตเด็กเอนท์" จบไป (ขฮโทษนะที่เพิ่งได้ดู) หลังจากที่ดูแล้วก็เหมือนย้อนเวลากลับไปดูตัวเราเองเลย นั่งคิดว่าสมัยนั้นเราทำอะไรไปบ้างนะ เหมือนอย่างในหนังหรือเปล่านะ

ในหนังทุกคนมีความฝันที่จะเป็น... แต่อุปสรรคที่สำคัญคือการสอบเพื่อเข้าเรียนในคณะที่ฝันไว้ "ลุง" คือคนหนึ่งที่ฝันอยากเข้าคณะแพทย์มาแต่ไหนแต่ไร (เหมือนเราเลย) แต่ลุงเรียนไม่เก่ง สุดท้าย ได้คณะนิเทศ ซึ่งไปคนละขั้วกันเลย แต่ตอนจบ เค้าก็แฮปปี้กับชีวิตของเค้า ดูแล้วคณะนิเทศก็เหมาะสมกับตัวเค้าดี "โบ๊ต" ฝันอยากเรียนประมง แต่ทางบ้านต้องการให้เรียนบัญชี-บริหาร ซึ่งโบ๊ตก็ไม่ขัด แต่ผลสุดท้ายคะแนนสอบของโบ๊ตก็ได้เข้าเรียนในสิ่งที่ฝัน และทางบ้านก็สนับสนุน

พอย้อนกลับมาดูชีวิตตัวเอง ... สมัยนั้น เราก็ไปสอบเทียบตามเพื่อน มีเรียนอะไร ที่ไหนที่เค้าบอกว่าดี ก็ไปหมด ตั้งกะขึ้น ม.4 ก็เรียนมันทั้งเคมีอ.อุ๊ ฟิสิกส์ทั้งอ.ช่วง อ.พิสิษฐ์ ทุกเสาร์-อาทิตย์ ก็เรียน ๆ มันเข้าไป พอ ม.5 ก็เรียนจบหลักสูตร ทั้ง ม.4 ,ม.5 ,ม 6 เริ่มเรียนคอร์สเอนท์ จำได้ว่าปีเรามีสอบเอนท์สองรอบ รอบแรกคะแนนไม่ได้เรื่อง เพราะไม่ได้อ่านหนังสือเลย แต่รอบสองเตรียมตัวอ่านหนังสือประมาณ 1 เดือน นั่งทำข้อสอบเอนท์ปีก่อน ๆ จำได้ว่าไปสอบแบบไม่ได้เครียดอะไรเลย สอบได้ก็เรียน สอบไม่ได้ก็อยู่ม. 6 ต่อ .... แต่เราก็ได้เป็น 1 ใน 20000 ที่ได้เข้าสู่รั้วมหาลัยและเรียนในคณะที่ตัวเองฝัน ชีวิตเราผ่านช่วงเอนท์มาแบบสบาย ๆ มีเครียดบ้างก็ตอนลุ้นผลประกาศ ชีวิตตัวเองรู้สึกโชคดีกว่าคนอื่น ๆ (ในหนัง) ไม่ได้มาเครียด อ่านหนังสือแบบทุกข์ทรมานอย่าง "บิ๊กโชว์" หรือติดคณะที่ตัวเองไม่ได้ฝันอย่าง "ลุง" หรือระบบสอบแบบใหม่อย่าง A-net, O-net ที่มีปัญหามาเรื่อย ๆ

แม้เส้นทางจะไม่ได้เป็นไปตามที่เราขีดเอาไว้ก็ตาม เบี้ยวบ้าง เฉบ้าง ไม่ได้เรียนในคณะที่ตัวเองฝันเอาไว้ แต่บทสรุปของหนังชีวิตเรื่องนี้คือทุกคนก็ยังต้องดำเนินชีวิตต่อไป....