Blog Tag

หลังจากโดนอตินุชแทคแล้ว ก็ดองไว้นานเลย.... ก็พยายามรีดเร้นอะไรที่ไม่มีใครรู้มาก่อน เพราะว่าเท่าที่ไปอ่านบลอกแทคของคนอื่น ๆ เราก็พอรู้บ้างสักข้อสองข้อ (ก็อ่านแต่ของเพื่อน ๆ ด้วยกันทั้งนั้น)

1. เราเป็นจีนแท้ 100 % ไม่มีเชื้อไทยผสมเลย แค่เกิดเมืองไทยเท่านั้น รุ่นปู่ย่า ตายาย ของเรานี่ เป็นเสื่อผืนหมอนใบ อพยพมาจากเมือจีน เหมือนหนังเรื่องลอดลายมักรเลย เรามีชื่อจีนด้วย นะ ชื่อกิมเตี๊ยว แปลว่าอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้แล้ว มีแซ่ว่า "แซ่คู" แซ่นี่เป็นแซ่ที่ไม่ค่อยใหญ่ ไม่เหมือนตระกูลตั้ง ตระกูลชิน แต่คนดัง ๆ แซ่คูที่เรารู้จักก็มี คุณสัญญา คุณากร ที่เราเห็นสมาคมแซ่คูที่ใหญ่ ๆ ก็จะอยู่แถวปีนัง (มาเลย์อ่ะ) ส่วนฝ่ายแม่จะเป็นตระกูลโล้ว อันนี้ก็แทบจะไม่รู้จักคนดัง ๆ เลย


2. ตอนเด็ก ๆ นี่เป็นเด็กที่ไม่ดีเท่าไหร่ .....ชอบแกล้งเพื่อน ที่จำความได้ก็แกล้งมันตั้งกะป.1 แกล้งคนที่นั่งข้าง ๆ นั่นแหละ หยิกเพื่อนทุกวัน หยิกจนเขียว ที่หยิกเพราะมันทำการบ้าน ทำงานช้ามาก ๆ ไอ้เราก็ฉลาดตั้งแต่เล็ก ๆ ทำเร็วเสร็จเร็ว พอว่างงาน ก็ไปกระตุ้นเพื่อนข้าง ๆ ให้ทำให้เสร็จเหมือนเรา ด้วยความไม่รู้เดียงสา จู่ ๆ เพื่อนก็หยุดเรียนไปเลย แล้วก็กลับมาพร้อมกับใบลา โดยผู้ปกครองเขียนบอกว่าลาหยุดเพราะโดนเพื่อนแกล้ง คุณครูเอามาอ่าหน้าชั้นเรียนดัง ๆให้ฟัง แถมเขียนชื่อคนแกล้ง (คือเรา) ลงไปด้วย เราก็เลยโดนทำโทษโดนครูเอาแปลงลบกระดานตีมือแรง ๆ ต่อหน้าเพื่อน ๆ ทั้งห้อง จำได้ว่าอายมาก แต่ไม่ร้องไห้ออกมาสักแอะ ส่วนเพื่อนคนนั้นน่ะหรอ เราก็ตัดหางปล่อยวัดมันเลย ไม่สนใจ ป.4-ป.6 นี่ชอบไปปัดผม ปัดกระโปงผู้หญิง แล้วก็วิ่งหนีให้เค้าไล่ตาม มีความสุขเวลาได้แกล้งแล้วมีคนไล่ ที่สุด ๆก็จะมีตอน ป.6 นี่แหละ จะมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงชอบแกล้งมาก...ก ต้องแกล้งให้ร้องไห้ ถ้าไม่ร้องไห้ ก็จะไม่เลิก นิสัยอันนี้เริ่มหายตอนเข้า ม. 1-ม.2 นั่นแหละ เพราะแตกวัยหนุ่ม เลยรู้ว่าไม่ควร แต่ตอนนี้ก็ยังมีนิสัยชอบแหย่เพื่อนอยู่ ชอบทำให้เพื่อนรำคาญ พอเพื่อนรำคาญแล้วว่า ก็จะมีความสุข (โรคจิตจัง)

3. มีวีรกรรมเคยเกือบติดคุกมา 2 รอบ สมัยเด็ก ๆ (กะจะเขียนรวมกับข้อ 2 แต่เห็นยาวไปเลยแยกมาไว้ต่างหาก) อันแรกไปเล่นไม้ขีดไฟที่ที่ทำงานแม่ แล้วไฟมันลาม ปรากฏว่าไฟไหม้ไปครึ่งห้อง คนข้างบ้านเห็นมีควันลอยออกมาจากหน้าต่างชั้น 2 (พอดีไปเล่นอยู่ชั้น 2) เลยมาบอกแม่ ดีที่ดับไฟทัน แต่ไม่รู้ตำรวจมาจากไหน แม่เราก็ให้เราแอบอยู่ใต้โต๊ะ จำได้ว่าตอนนั้นกลัวมากร้องไห้จ้า...เลย ครั้งที่ 2 นี่ตอนไปซื้อขนมที่ร้าน big 7 ตอนนั้นยังไม่มีร้าน 7-11 พี่พกตังค์ไป 20 บาท พี่ก็ซื้อของพี่หมดเลย เราก็อยากกินปลาหมึกราดน้ำซอสเหนียว ๆ เหลือเกิน แต่ไม่มีตังค์ด้วยความเป็นเด็กไร้เดียงสา + เด็กตะกละก็เลยขโมยมา แต่โดนจับได้ พนักงานที่ร้านก็เห็นเรามาซื้อบ่อย ๆ ก็จำได้ว่าอยู่บ้านแถวนี้ เค้าก็เลยโทรแจ้งตำรวจไป ตำรวจก็มาถึงบ้าน แต่เราหลับอยู่ แม่มาเล่าให้ฟังว่ามีตำรวจมาหาเด็กคนนึง ไปขโมยของที่ร้าน แต่แม่เราก็บอกไปว่าไม่รู้เรื่องใด ๆ เราก็เลยรอดตัวไป ตอนหลังพอเราเห็นตำรวจก็จะมีความกลัวขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ เวลาไปติดต่อทำธุระที่สถานีตำรวจก็จะไม่ชอบและกลัว คงป็นความกลัวตำรวจฝังใจตั้งแต่เด็ก ๆ แน่ เลย

4. ตอนนี้ก้เป็นแพทย์ใช้ทุน ปี 2 แล้ว (เผื่อยังไม่มีใครรู้) อยู่สุราษฎร์ และกำลังจะลาออก หลังจากที่บ่น ๆ ว่าจะลาออกมานาน ที่ลาออกไม่ใช่อะไรหรอก จะไปเรียนต่อแล้ว ไปเรียนด้านรังสีรักษา ที่เลือกด้านนี้ ไม่ใช่เพราะชอบอะไรหรอก แต่จากประสบการณ์ทำงานที่ผ่านมา เราไม่ชอบคนไข้ที่เรื่องมาก ชอบขอนู้นขอนี่ และก็คนไข้ที่วิตกกังวลกลัวจะเป็นอย่างนู้น กลัวจะเป็นอย่างนี้ เพื่อให้พ้นจากวังวนดังกล่าว และประกอบกับที่เป็นคนไม่ชอบอยู่เวรตอนกลางคืน ไม่ชอบโดนตามตอนดึ ก ๆ ดื่น ๆ ไม่ชอบราวด์วอร์ดวันเสาร์ อาทิตย์ ต้องการเป็นหมอที่มีเวลาส่วนตัว พอมานั่ง list สาขาที่ตรงกับใจเรา ก็เจออันนี้แหละ "รังสีรักษา" อยู่กับคนไข้มะเร็งก็ดีเหมือนกัน ญาติ ๆ ก็ทำใจไว้แล้วบางส่วนก่อนมารักษา ทำให้ความเลือกมาก ความคาดหวังไม่สูงมาก ฉายแสงก็มีทำเฉพาะ จ - ศ. ส่วน ส.-อา. ก็หยุด คนไข้ก็ลากลับบ้าน เวรก็อยู่บ้างแต่ก็คงไม่หนัก และถ้ามีปัญหามาก ๆ ก็ให้แผนกอื่น (Med) มาช่วยดูแล

5. พูดเรื่องอนาคตบ้าง....ตอนนี้อยากไปเที่ยวรอบโลก อยากไปดูสถานที่ต่าง ๆ แต่ติดที่ money ก็คงเที่ยวแถบเอเชียไปก่อน ส่วนยุโรปก็ยังไม่ค่อยอยาก เพราะโดยส่วนตัวชอบเที่ยวธรรมชาติมากกว่าชมเมือง และก็ชอบสถาปัตยกรรมของเอเชียมากกว่ายุโรป แล้วก็อยากเรียนฝังเข็มด้วย (อันนี้ไม่ได้เลียนแบบใคร) คือ..คิดมาตั้งแต่ตอนเรียนเป็นนศพ. อยู่แล้ว และก็ได้ศึกษามาบ้าง รู้สึกว่าบางโรค การแพทย์แผนจีนรักษาได้ดีกว่าการแพทย์แผนตะวันตกเสียอีก บั้นปลายชีวิตอยากอยู่บ้านแล้วก็ทำสวน ปลูกผัก ปลูกหญ้า บ้านต้องอยู่เชียงใหม่ ไม่ก็เชียงราย เพราะอากาศดี (โดยเฉพาะหน้าหนาว)

ตอนนี้ก็มีโควตาแทคได้ 5 คน เอาเป็น ปอง เอ หนึ่ง พรรณ ล่ะกัน (จะรู้กันมั้ยเนี๊ยะ ไม่ค่อยอัพบลอกกันอยู่) อุ้มด้วยล่ะกัน (เห็นดีดี้แทคอยู่ แต่ยังไม่เขียนซะที)